Ο ΗΛΙΘΙΟΣ
δράμα 2014
Ένας συνηθισμένος και ειλικρινής υδραυλικός, αντιμετωπίζει το διεφθαρμένο σύστημα ενός δημοτικού διαμερίσματος, προκειμένου να σώσει τις ζωές που βρίσκονται μέσα σε μια παλιά εργατική πολυκατοικία η οποία είναι έτοιμη να καταρρεύσει.
ΣΕΝΑΡΙΟ: Γιούρι Μπίκοφ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Αρτέμ Μπιστρόφ, Ναταλία Σούρκοβα, Σεργκέι Αρτσιμπάσεβ, Πιοτρ Μπαραντσέεφ, Νικολάι Μπεντέρα
ΗΜΕΡ.ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 17/12/15 (Ελλάδα)ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 116 λεπτά
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ρωσία
Πυρήνας της φιλμογραφίας του τριαντατετράχρονου Ρώσου Γιούρι Μπίκοφ, είναι η δημιουργία αντιθετικών χαρακτήρων οι οποίοι πάντα αντιμετωπίζουν μια ηθική επιλογή και μέσω των επιμέρους αφηγήσεων τους, των κοσμοθεωριών τους και των συγκρούσεων που αυτές δημιουργούν, αναδύονται και εξετάζονται μια σειρά πολιτικοκοινωνικών ή υπαρξιακών ζητημάτων. Ο νεαρός σκηνοθέτης γνωρίζει πολύ καλά τους κινηματογραφικούς κανόνες δραματουργίας και τοποθετεί σωστά τους χαρακτήρες του μέσα σε σφιχτοδεμένες και καλοσχηματισμένες φόρμες αφήγησης που διαθέτουν έντονο το στοιχείο της αγωνίας και ρυθμό που δεν χάνεται εύκολα.
Στο Zhit (2010), οι δυο μυθοπλαστικοί αντιθετικοί χαρακτήρες κοσμοθεωρητικά, ιδεολογικά και ηθικά, αντιμετωπίζουν μια απειλητική κατάσταση, έναν αγώνα επιβίωσης και βρίσκονται μπροστά σε ένα βασανιστικό ηθικό δίλημμα. Όταν αυτοί ναυαγούν και στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον κίνδυνο, η μοναδική σανίδα σωτηρίας αντέχει το βάρος μόνο του ενός εκ των δυο. Ποιος θα σωθεί και μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς προκειμένου να επιβιώσει;
Στο The Major (2013), ένας αξιωματικός της αστυνομίας, καθώς οδηγεί προς το νοσοκομείο όπου η γυναίκα του φέρνει στον κόσμο το παιδί τους, προκαλεί ένα θανατηφόρο ατύχημα και πρέπει να διαλέξει ή να πάει φυλακή ή κατηγορώντας κάποιον άλλον, να συνεχίσει τη ζωή του.
Στον “Ηλίθιο”, η έννοια της ηθικής ή οι ηθικές επιλογές, συνδέονται με τον ντοστογιεφσκικό υπαρξισμό, η ιστορία αναφέρεται σε συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά συγκείμενα, αλλά τα ίχνη μελοδραματισμού στους διαλόγους όπως και οι, περισσότερο από όσο πρέπει, επεξηγηματικοί τους τρόποι, μειώνει την εκφραστική δύναμη, του κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέροντος αλληγορικού σχήματος που χρησιμοποιείται.Ένας υδραυλικός ο Ντίμα (Αρτιόμ Μπιστρόφ), ως αντικαταστάτης του, παράτυπα αδειούχου, αρχιμηχανικού, καλείται εκτάκτως να επιθεωρήσει κάποια βλάβη σε μια πολυώροφη εργατική εστία. Ο Ντίμα, εκτιμά κατόπιν μελέτης, πως πρόκειται για μια σαθρή κτιριακή κατασκευή, η οποία έχει υποστεί πολυετή καταπόνηση, ουδέποτε έχει συντηρηθεί ή επιδιορθωθεί και το κυριότερο, πως εντός εικοσιτεσσάρων ωρών πρόκειται να καταρρεύσει, παρασύροντας μαζί και τις οκτακόσιες και πλέον ψυχές που βρίσκονται στοιβαγμένες μέσα σε αυτή. Αρχίζει τότε ένας αγώνας δρόμου ενάντια στο χρόνο, με τον Ντίμα να προσπαθεί να βρει τη δήμαρχο Νίνα Γκαλαγάνοβα (Ναταλία Σούρκοβα) και το δημοτικό συμβούλιο, για να τους πείσει ότι πρέπει να εκκενώσουν το κτήριο πριν αυτό καταρρεύσει. Καθώς έρχεται σε επαφή με τους δημοτικούς άρχοντες, διαπιστώνει ότι δεν πρόκειται για μάχη μόνο ενάντια στον χρόνο, αλλά και ενάντια σε μια ανάλγητη και διεφθαρμένη εξουσία, η οποία σύντομα στρέφεται εναντίον του.
Μια ζοφερή απεικόνιση της σύγχρονης Ρωσίας, μέσα από μια αλληγορική διήγηση που επανενεργοποιεί τον ομώνυμο μύθο του Ντοστογιέφσκι και αξιοποιεί εκ νέου το πολιτισμικό αποθεματικό του. Ένα νευρώδες, καταγγελτικό, κοινωνικό δράμα, παρόμοιο με αυτό του Λεβιάθαν, που αποδίδει το πορτρέτο ενός φθαρμένου τόπου, ενός αλλοτριωμένου παρόντος, στο οποίο τα αυθαίρετα προνόμια των λίγων, αφαιρούν το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολλών, η διαφθορά ανταμείβεται, ενώ η τιμιότητα και η αξιοπρέπεια τιμωρείται και η πολιτική εξουσία στέκεται αδιάφορη έως εχθρική απέναντι σε έναν λαό, ο οποίος απογυμνωμένος, εξαθλιωμένος και φοβισμένος, χωρίς καμιά πίστη, αξίες και ιδανικά, αδυνατεί ή και αρνείται να αντιδράσει.
Ο ήρωας του Μπίκοφ, ως ένας άλλος 'Ηλίθιος' του Ντοστογιέφσκι, ιδεαλιστής αλλά τόσο τραγικά μόνος, επιλέγει όχι αναγκαστικά, αλλά σύμφωνα με την ελεύθερη βούλησή του, το φορτίο της ευθύνης όλων των άλλων, μετασχηματίζοντας την ελευθερία αυτή σε αγάπη. Κατά τον Ντοστογιέφσκι, η νίκη έναντι του κακού, δεν επιτυγχάνεται σύμφωνα με τα ουμανιστικά πρότυπα, την ηθική ή τη λογική, αλλά με την αγάπη που αυτοθυσιάζεται. Όπως πίσω από τους ήρωες του μεγάλου συγγραφέα υπάρχει πάντα μια συμπαγής ιδεολογία, έτσι και οι πράξεις του Ντίμα είναι επίσης συνυφασμένες με ιδεολογικά κίνητρα. Ως έντιμος αγωνιστής ο ήρωας αποφεύγει την ιδεολογική συνθηκολόγηση, αλλά ο Μπίκοφ με το ιδιαίτερα πεσιμιστικό φινάλε του, ρισκάρει να μετατρέψει το αγωνιστικό του κάλεσμα, σε αντιδραστική παραίτηση.
Reviewed by Chryssa Skopelitou, on
durak-
Rating:6,6 out of
10
imdb
rottentomatoes
