ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ
κωμωδία, εγκλήματος 2005
Ένας νεοναζί που καταδικάστηκε σε καταναγκαστική κοινωνική εργασία σε μια εκκλησία, συγκρούεται με τον ενοχλητικά αισιόδοξο και τυφλά πιστό ιερέα, ο οποίος θα του αναθέσει ως στόχο να φτιάξει μια μηλόπιτα από την μηλιά της εκκλησίας. Ποιος θα καταφέρει να επηρεάσει τον άλλον;
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άντερς Τόμας Γιένσεν
ΣΕΝΑΡΙΟ: Άντερς Τόμας Γιένσεν
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ούλριχ Τόμσεν, Μαντς Μίκελσεν, Νίκολας Μπρο, Πάπρικα Στιν, Άλι Καζίμ, Όλε Θέστρουπ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Δανία, Γερμανία
Ένας από τους πιο παραγωγικούς σεναριογράφους στο χώρο του σινεμά και από τους καλύτερους της χώρας του, ο Δανός Άντερς Τόμας Γιένσεν, αυτή τη φορά αναλαμβάνει και τα καθήκοντα του σκηνοθέτη και μας παρουσιάζει μια ιδιαίτερη ιστορία, παράξενη, σκοτεινή και απρόβλεπτη, στην οποία συμπυκνώνει τον τύπο και τους τρόπους του ξεχωριστού σκανδιναβικού μαύρου χιούμορ, συνδυάζει αριστοτεχνικά τις θρησκευτικές αναφορές, τη διαβρωτική σάτιρα, την αλληγορία και το δράμα και μέσα από την ιδιαίτερη πλοκή της, θέτει ενδιαφέροντα ζητήματα όπως τη θέση της θρησκείας στην σκληρή πραγματικότητα του κόσμου, το πρόβλημα της σχέσης του κακού με τη θεία δικαιοσύνη, το θέμα της αλήθειας και της πλάνης, κάνει λόγο για τις απρόβλεπτες καταστάσεις της ζωής, για τις προκαταλήψεις, τη συγχώρεση και την πίστη, μέσα από μια αισιόδοξη οπτική, πολύ ενδιαφέρουσα, λυτρωτική και άκρως διασκεδαστική.
Ο Άνταμ (Ούλριχ Τόμσεν), είναι ένας νεοναζί, ο οποίος καταδικάζεται σε καταναγκαστική κοινωνική εργασία και για να επανενταχθεί σταδιακά στη δημόσια ζωή, στέλνεται σε μια τυπική, απόμερη, δανέζικη εκκλησία. Μόνο που στην εκκλησία αυτή, ούτε ο παπάς που τη λειτουργεί, ούτε οι υπόλοιποι που βρίσκονται εκεί, επίσης για αναμόρφωση, είναι συνηθισμένες περιπτώσεις ανθρώπων. Η ετερόκλιτη ομάδα στην οποία προστίθεται ο Άνταμ αποτελείται από τον παπά Ιβάν (Μαντς Μίκελσεν), έναν λαίμαργο κλεπτομανή, τον Γκουνάρ (Νίκολας Μπρο), έναν θρησκευτικό τρομοκράτη Πακιστανό, τον Καλίντ (Άλι Καζίμ) και μια αλκοολική απελπισμένη έγκυο, την Σάρα (Πάπρικα Στιν). Δίπλα σε αυτή την ομάδα υπάρχει και ο γιατρός της ενορίας, ο Κόλπμεργκ (Όλε Θέστρουπ), ο οποίος σχολιάζει τα τεκταινόμενα με έναν ιδιαίτερα απολαυστικό όσο και κυνικό τρόπο. Υπό την καθοδήγηση του Ιβάν, ο Άνταμ θα πρέπει να θέσει έναν στόχο και να τον ολοκληρώσει μέχρι να φύγει και αυτός ορίζεται τελικά να είναι το ψήσιμο μιας μηλόπιτας, φτιαγμένης από τους καρπούς της μηλιάς που βρίσκεται στον κήπο της εκκλησίας. Όπως θα αποδειχθεί, αυτός ο στόχος δεν θα είναι καθόλου εύκολος και η υπόθεση της μηλόπιτας θα γίνει πολύ πιο σοβαρή, όταν όλη η ομάδα θα προσπαθήσει να βοηθήσει τον Άνταμ.
Η κινηματογραφία του Γιένσεν που πατάει στην βιβλική ιστορία του Ιώβ, προσλαμβάνει στοιχεία του μαγικού, γκροτέσκου ρεαλισμού, αφού στον ιδιαίτερο κόσμο της, αναμιγνύεται το φανταστικό και το μυθικό, με την κατά βάθος διερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης και την κοινωνική κριτική. Το βιβλίο του Ιώβ, με την ατελείωτη στο χρόνο μάχη με το κακό, έχει ως γνωστό εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες σε όλες τις τέχνες, με πρόσφατο τον Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ και το Λεβιάθαν του (2014).
Είναι επίσης γνωστό, ότι ακρογωνιαίος λίθος για το δανέζικο σινεμά είναι το ιδιότυπο σκοτεινό χιούμορ, που αλιεύει το γέλιο στις πιο απίθανες καταστάσεις και σοκάρει στις πιο απίστευτες στιγμές. Εδώ ο Γιένσεν, ως γνήσιο παιδί του δανέζικου σινεμά, όχι μόνο αναδεικνύει το μαύρο χιούμορ το οποίο το εντάσσει αριστοτεχνικά στη δομή της πλοκής, αλλά εξωθεί τα όρια του αστείου και της ειρωνείας, εμπαίζοντας κάθε κοινωνικό ταμπού ή ευαισθησία. Αρκεί να αναφερθεί, πως καθώς εκτυλίσσεται η ταινία, ο νεοναζί τελικά φαίνεται ως ο πιο ισορροπημένος και λογικός άνθρωπος της ομάδας! Στη κόντρα μεταξύ Ιβάν και Άνταμ, που ο πρώτος αντιπροσωπεύει το καλό και ο δεύτερος το κακό, τίθεται το ερώτημα, αν περισσότερο επικίνδυνη είναι η αφελής άρνηση της ύπαρξης του κακού εκ μέρους του Ιβάν ή η κακή συμπεριφορά, αλλά πιο ρεαλιστική του Άνταμ ή μήπως τελικά θα πρέπει να υπάρχει μια αίσθηση του μέτρου στη θεώρηση και πρακτική της ζωής;
Σε έναν μύθο που προωθείται από τους ακραίους χαρακτήρες του και τις, χωρίς κανένα προβλέψιμο στοιχείο, διαδράσεις μεταξύ τους, ο Γιένσεν θεωρεί το πρόβλημα της σχέσης του κακού με τη θεία δικαιοσύνη, αν δηλαδή η θεία δικαιοσύνη είναι αυτή που επεμβαίνει στα εγκόσμια ή αφήνει τα ηνία στον άρχοντα του κακού να επέμβει, ως ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα το ανθρώπου και όχι αυτά που αφορούν τη μάχη του καλού με το κακό, που όπως επισημαίνει είναι κατασκευάσματα της κοινωνίας και εξαρτώμενα από τη θέση και τη θεώρηση του καθενός μας.
Μια απολαυστική, συμβολική, πρωτότυπη και λυτρωτική ταινία, με μεγάλα ατού το καυστικό χιούμορ και τους απίθανους χαρακτήρες της.
