My Films-In

ΣΕΝΑΡΙΟ: Έμα Ντόναχιου (σενάριο και νουβέλα)   

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μπρι Λάρσον, Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, Μέγκαν Παρκ, Γουίλιαμ Μέισι  

 Βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, Χρυσή Σφαίρα για τον καλύτερο γυναικείο ρόλο σε δράμα και υποψήφια για όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου και διασκευασμένου σεναρίου.
 Η Έμα Ντόναχιου γράφει το σενάριο και μεταφέρει τη δική της νουβέλα, η οποία δε στηρίζεται σε αληθινά περιστατικά, αλλά έχει κάποιες ομοιότητες με τα κατά καιρούς αληθινά γεγονότα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και πάντως είναι επηρεασμένη από το ειδεχθές έγκλημα που διέπραξε ο Γιόζεφ Φριτζλ.

 Οι θεματικές επικεφαλίδες: η σημασία της ελευθερίας, η έννοια του χώρου, οι επιδράσεις, επιρροές, η σημασία της εκπαίδευσης στην αντίληψη του κόσμου και πόσο ελεύθερα μπορεί να βιώσει η ατομικότητα την ύπαρξη της στη σύγχρονη πραγματικότητα, είναι πανταχού παρούσες και αντιπαραβάλλονται ή συνομιλούν μέσω ευκρινών διάσπαρτων σημείων σε όλη την έκταση, της διαχωρισμένης σε δυο μέρη, κινηματογραφίας του Λένι Άμπραχαμσον (Garage (2007), Frank(2014)).

 Φιλμογραφόντας τόσο κοντά το θεματικό υλικό του, με τις ανθρώπινες φιγούρες να καταλαμβάνουν τον χώρο της οθόνης, να συνδιαλέγονται, να εξερευνούν και να αναμετρούνται με τα δομικά στοιχεία του περιβάλλοντός τους, ο Άμπραχαμσον καταφέρνει στο πρώτο μισό μια εκπληκτική οπτικοποίηση του ασφυκτικού, του οδυνηρού, των αγχωτικών ψυχολογικών καταστάσεων, την αίσθηση εγκλωβισμού, αλλά και της ελπίδας και δύναμης της ανθρώπινης θέλησης στις  μεγάλες δυσχέρειες της ζωής. Εδώ η έλλειψη της ελευθερίας αναδεικνύει τη δύναμη του γονεϊκού δεσμού και την καθοριστική του επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, τον ρόλο της φαντασίας στη διαδικασία της γνώσης αλλά και ως μέσο επιβίωσης.

Το εξαιρετικό στους συμβολισμούς του και συγκλονιστικό πρώτο μέρος, ακολουθείται από ένα αδύναμο και αμήχανο δεύτερο μέρος, το οποίο αδυνατεί να αποδώσει με περισσότερη σαφήνεια την δύσκολη μετάβαση από το περιοριστικό, στο αγκάλιασμα της ελευθερίας, τα βαθιά τραύματα που πρέπει να επουλωθούν ή να εμβαθύνει περισσότερο στις συνθήκες αναπροσαρμογής και προσαρμογής- πρόκειται ακριβώς για δυο ξεχωριστές περιπτώσεις- στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, ολοκληρώνει όμως την περιήγηση-σπουδή του, στις έννοιες του χώρου και τις ελευθερίας και τους περιορισμούς ή τα όρια που επιβάλει σε αυτήν η σύγχρονη κοινότητα.

 “Το Δωμάτιο”, είναι μια οδυνηρή ιστορία επιβίωσης και ελπίδας, μια ιστορία για την γονεϊκή αγάπη, την ιδιαίτερη, μοναδική, δημιουργική σχέση μητέρας και παιδιού, εντέλει μια περιγραφή του δύσκολου ταξιδιού προς την ενηλικίωση, που ακόμα κι αν παραδεχθούμε ότι είναι άνιση στην απόδοσή της, δεν παύει να είναι μια αξιόλογη παραγωγή, με εξαιρετική σκηνοθεσία και μοντάζ που εξασφαλίζουν τη δημιουργία της ζοφερής αποπνικτικής ατμόσφαιρας και τον σωστό ρυθμό και με ένα γενικό, συμβολικό όρο στον τίτλο της, να ανοίγει τον δρόμο για προβληματισμούς σχετικά με τα ψυχικά, ηθικά, νοητικά, κοσμοθεωρητικά 'δωμάτια' ή στεγανά μιας προσωπικότητας και την ελεύθερη ή ανεπηρέαστη βίωση της ατομικότητας μέσα στη σύγχρονη κοινότητα.

 Η δύναμη της ταινίας στηρίζεται επίσης στις εξαιρετικές ερμηνείες και των δυο πρωταγωνιστών, της Μπρι Λάρσον που είναι προτεινομένη για όσκαρ και ιδιαίτερα του εννιάχρονου Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, ο οποίος διαθέτει γνήσιο ταλέντο και σίγουρα θα έχει λαμπρό μέλλον στον χώρο της υποκριτικής.

 Μια ταινία που μας προτρέπει να δοκιμάσουμε και να δούμε τον κόσμο, ως ένα όμορφο μεγάλο δωμάτιο με άπειρες δυνατότητες.
Reviewed by Chryssa Skopelitou, on Feb 02 2016 room- Rating:7,3 out of 10


             


imdb
rottentomatoes