ΞΕΝΙΑ
δράμα 2014
Παρακολουθούμε την οδύσσεια δυο εφήβων, του Ντάνι και του Όντι, που μετά τον θάνατο της μητέρας τους ξεκινούν από την Κρήτη και φτάνουν στην Θεσσαλονίκη, για να βρουν τον πατέρα τους που τους εγκατέλειψε όταν ήταν μικροί, προκειμένου να τους αναγνωρίσει και να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα που θα τους εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή. Στον δρόμο θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις που θα τους ωριμάσουν, αλλά και θα τους φέρουν πιο κοντά.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πάνος Κούτρας
ΣΕΝΑΡΙΟ: Πάνος Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Κώστας Νικούλι, Νίκος Γκέλια, Ρομάνα Λόμπατς, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Στάνκογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ελλάδα, Γαλλία, Βέλγιο
Η νέα κινηματογραφική δημιουργία του Πάνου Κούτρα, αποφεύγει την υφολογική πεζότητα και την ιδιόλεκτη κοινοτυπία στο σχόλιό της για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα της κρίσης, των κοινωνικών αντιθέσεων και του ρατσισμού, έστω κι εάν ως υπόβαθρο χρησιμοποιεί το μελόδραμα, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται η δύσκολη ενηλικίωση και οι κατεστραμμένες οικογενειακές σχέσεις, συνδυάζοντας ιδιότυπα το ρεαλιστικό με το φανταστικό, την απαισιοδοξία με το γέλιο και την αγωνία στη διαρκή αναζήτηση της ταυτότητας κι ενός καλύτερου αύριο, με την αισιοδοξία και την ελπίδα.
Δυο αδέλφια, αλλοδαποί δεύτερης γενιάς, βιώνουν την διάκριση και την απουσία του δικαιώματος για μια αξιοπρεπή διαβίωση, αφού στην Ελλάδα του σήμερα το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας είναι κάτι σαν ιδεολογικό φετίχ. Ο δεκαεξάχρονος Ντάνι (Κώστας Νικούλι), ομοφυλόφιλος, με έντονη προσωπικότητα και φαντασία, φεύγει από την Κρήτη και φτάνει στην Αθήνα όπου βρίσκει τον αδελφό του Όντι (Νίκος Γκέλια), ένα δεκαοχτάχρονο παιδί που αγωνίζεται, μετρημένο και προσγειωμένο, για να του ανακοινώσει ότι η Αλβανίδα μητέρα τους είχε πεθάνει και ότι ο Έλληνας πατέρας, που τους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μικρά παιδιά, σύμφωνα με πληροφορίες ζει στη Θεσσαλονίκη με αλλαγμένο επίθετο, ευκατάστατος και παντρεμένος. Μετά από περιπλανήσεις και περιστατικά με ρατσιστική βία, αποφασίζουν να φύγουν από την Αθήνα, αφενός για να αναζητήσουν τα ίχνη του πατέρα τους με σκοπό να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα αφετέρου για να λάβει μέρος ο ταλαντούχος Όντι σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού που γίνεται στη Θεσσαλονίκη. Καθώς ποτέ δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα, τα δυο αγόρια βρίσκουν βοήθεια στο πρόσωπο του Τάσου (Άγγελος Παπαδημητρίου), ενός παλιού οικογενειακού φίλου, καλόκαρδου, με ιδιαίτερη προσωπικότητα, ο οποίος όντας κι αυτός περιθωριοποιημένος (είχε βραβευτεί παλιά στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης αλλά τώρα είναι ιδιοκτήτης μιας υποβαθμισμένης λαϊκής πίστας κάπου στη Λάρισα) αντιλαμβάνεται και νοιώθει τις αγωνίες των παιδιών αυτών. Έτσι τα δυο αδέλφια ξεκινούν την αναζήτηση για να βρουν τα χαμένα τους όνειρα και την χαμένη τους πατρότητα χαμένων τους ονείρων.
Το ταξίδι τους, από τη μια άκρη της Ελλάδας έως την άλλη, αποκαλύπτει το κοινωνικό πορτρέτο της σύγχρονης Ελλάδας που ταλανίζεται από την κρίση, αποκαλύπτει το μεταναστευτικό πρόβλημα και τον υποκριτικό χαρακτήρα της πίστης μας στην ισότητα των ανθρώπων, αποκαλύπτει αυτά που κρύβονται κάτω από την έννοια του πατριωτισμού, τα αρνητικά στερεότυπα για κάθε είδους διαφορετικότητα, αλλά και τους φόβους, τις εκκρεμότητες, τα όνειρα των δυο ηρώων, που όμως έχοντας το στιβαρό έρεισμα της αδελφικής αγάπης παλεύουν να τα κάνουν πραγματικότητα, υπενθυμίζοντας μας πως τελικά η αδελφοσύνη μεταξύ μας, είναι η μόνη και σταθερή πατρίδα στην οποία πρέπει να υπολογίζουμε.
Παρά την αδυναμία του μοντάζ ιδιαίτερα στο φινάλε, η έξυπνη σημειολογία του Κούτρα που οπτικοποιεί την έννοια της φιλοξενίας και της παιδικότητας, με το ξενοδοχείο και το κουνέλι αντίστοιχα, οι πολύ επιτυχημένες μεταβάσεις από την φαντασία στην πραγματικότητα και αντίστροφα, τα πρόσωπα και οι αλληγορίες τους και το ανατρεπτικό χαριτωμένο ύφος, δημιουργούν μια ταινία αναμφισβήτητα γοητευτική, ανθρώπινη και αισιόδοξη.
